In die boekenweek van 2019 waar ik het zojuist over had, was de sensatie natuurlijk de nieuwe titel van Buwalda. Toen kocht ik dus die andere. Maar niet lang daarna las ik deze opvolger van Bonita Avenue, die je overigens ook best los van elkaar zou kunnen lezen. Dezelfde stormachtige stijl, adembenemend af en toe. De verbanden tussen het eerste en tweede boek zijn zo fraai, dat ik me afvraag of dit nu allemaal onderdeel is van een vooropgezet plan -er schijnen nog meer titels te komen. Tegelijk zou dat betekenen dat de schrijver een belachelijke hoeveelheid materiaal “in zijn hoofd” heeft zitten -dat zijn enige worsteling is, het ook nog op te schrijven. Werkt dat zo? Ik kan het me niet voorstellen. Maar ik ben dan ook geen schrijver. Wel een liefhebber. Ik wacht geduldig op zijn volgende bestseller.